مکان یابی محل بهینه دفع پسماند ساختمانی با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی، مطالعه موردی شهر اصفهان

مقدمه: از پیامدهای توسعه روزافزون فضاهای شهری، تولید انبوه پسماند شهری از جمله پسماندهای ناشی از فعالیت های ساختمانی است. از این رو، برنامه ریزی منسجم مبتنی بر اصول مدیریتی و مهندسی برای ساماندهی این گونه از پسماندها ضروری به نظر می رسد. از آن جایی که هیچ گونه مطالعات قبلی در رابطه با مکان یابی اصولی و بهینه محل دفع این پسماندها در شهر اصفهان با توجه به معیارهای موجود صورت نگرفته است، در مطالعه حاضر، میزان مطلوبیت اراضی شهر اصفهان جهت دفع پسماندهای ساختمانی این شهر، با استفاده از روش ترکیب خطی وزنی و به کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی بررسی شد. روش ها: مطالعه حاضر از نوع کاربردی توسعه ای بود. به منظور شناسایی بهترین مکان برای دفع پسماند ساختمانی شهر اصفهان، 19 لایه اطلاعاتی در محدوده شهر اصفهان در دو شاخه اصلی پارامترهای اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی دسته بندی شد. سپس، به منظور وزن دهی هر لایه، از نظرات کارشناسی در قالب ماتریس مقایسات زوجی (روش تحلیل سلسله مراتبی) استفاده شد. همچنین، استانداردسازی لایه های معیار با استفاده از منطق فازی و تعریف توابع عضویت فازی مناسب برای هر معیار انجام گرفت و در نهایت، نقشه مطلوبیت منطقه برای دفع پسماند به کمک توابع همپوشانی نقشه های استاندار شده وزن دار و نیز 16 لایه محدودیت به دست آمد. یافته ها: با توجه به نتایج حاصل از طبقه بندی نقشه نهایی مطلوبیت محل دفع پسماند، بیش از 95 درصد از سطح منطقه مورد مطالعه از وضعیت کامل نامطلوب برای دفع پسماند ساختمانی برخوردار بوده و محدوده های با مطلوبیت بسیار زیاد کمتر از 2 درصد از مساحت شهر را به خود اختصاص داد که در نهایت، از بین این مناطق، 4 محدوده به عنوان گزینه های پیشنهادی برای محل دفع پسماند ساختمانی شهر اصفهان شناسایی و معرفی شد. نتیجه گیری: توانایی و سودمندی سامانه اطلاعات جغرافیایی در پیاده سازی روش های تصمیم گیری چند معیاره برای مکان یابی محل دفع پسماندهای شهری و ترکیب معیارهای مختلف کمی و کیفی نشان داده شد. معرفی 78/1 درصد از مساحت کل منطقه به عنوان منطقه بسیار مناسب برای محل دفع نشان دهنده حساسیت و دقت بالای مدل wlc بوده و نیز محدودیت منطقه را برای دفع پسماند متذکر می شود.